De glorieuze qoran

De koran in het Nederlands en arabisch

De Qor’ân is de laatste openbaring die door God via de Profeet Mohammed aan de mensheid is neergezonden. Voor u ligt een van de vele vertalingen van dit Heilige Boek. De vraag die rijst is: welke waarde moeten we toekennen aan de vertaling van het Woord van Allah? Een vertaling blijft een vertaling, en is tezelfdertijd een interpretatie van de vertaler(s). Vandaar dat, wanneer er sprake is van een “vertaling” van de Qor’ân uit het Arabisch in een andere taal, de islamitische theologen dit proces definiëren als “een weergave van sommige betekenissen” van de Qor’ân-tekst! Dit spreekt eigenlijk ook voor zich, omdat men bij een vertaling altijd een – al dan niet beperkte – keuze uit een aantal woorden of zinsneden heeft voor elk woord van de oorspronkelijke tekst; met name als het gaat om zulke betekenisvolle teksten als de heilige boek(en) van wereldreligies. De keuze die men daarbij maakt wordt (mede) bepaald door wat men het oorspronkelijke woord aan betekenis toeschrijft. Deze keuze is nooit helemaal objectief, of waardevrij; deze is gebonden aan de reeds verworven kennis in verband met de interpretatie ervan. Het was vervolgens onze bedoeling om bij dit vertaalproject zo dicht mogelijk bij de oorspronkelijke betekenis van de Qor’ân-tekst te blijven. Tegelijkertijd streefden we ernaar om een eigentijds en een zoveel mo­gelijk actueel taalgebruik toe te passen, echter zonder daarbij te verval­len in een te letterlijke of een te alledaagse versie; geen volkstaal dus, maar wel gemakkelijk leesbaar. Na raadpleging van ettelijke deskundi­gen hebben we getracht recht te doen aan de bijzondere retoriek en het verheven karakter van de oorspronkelijke tekst. Zo hebben we bijvoor­beeld “archaïsch” taalgebruik consequent gemeden. We zijn er verder van uitgegaan dat men bij een poging tot vertalen ook van alle woorden de betekenis door middel van Nederlandse woorden probeert weer te geven, met uitzondering van eigennamen. Van die namen bestaan logi­scherwijs ook verschillende spellingen, met name wanneer het gaat om bekende figuren die ook in de christelijke Bijbel voorkomen. Eén van onze motieven is dat bij een frequent voorkomen van de term steeds continue wordt verwezen naar de oorspronkelijke voetnoot, hetgeen de leesbaarheid van de Qor’ân allerminst bevordert. Voor­beelden daarvan zijn woorden/termen als “taqwaa”, een begrip dat we – afhankelijk van de context – doorgaans hebben vertaald als “godsbe­wustzijn”, en soms ook als “godsvrucht”, maar niet als “plichtsbesef” of iets dergelijks. Bij andere bestaande vertalingen worden wezenlijke begrippen vaak letterlijk vertaald, zoals “`âlamien” als “wereldwezens” of “wereldbewoners”, terwijl hier volgens de meeste exegeten naar “werelden” wordt verwezen. Een ander voorbeeld hiervan is het woord “`asr”, wat soms vertaald wordt als “namiddag”, terwijl hier de exege­ten naar de “tijd”, een tijdsbestek wordt verwezen. In zulke gevallen hebben we geprobeerd de betekenis aan te houden zoals die door de meerderheid van Qor’ân-exegeten wordt gehanteerd.